فروردین ۲۴، ۱۳۸۹

به این پستی بلندی های خاکستری نگاه کردم
به گزینه های انتخابت
که روز به روز کم تر می شود
به سراب آرزو های بر باد رفته
به تو که ایستاده بو دی بر این همه
به مارپیچ های ذهنتان که روجوع کنید
حال وگذشته ای را که آفریید بی هیچ  ، ایمانی
انگاری تو خالی می زند ، همه داشته هایمان
چون  آب از لای انگشتانمان چکه چکه فرومی ریزند
چشمانت را باز کن عزیزکم ،  سراب ، رویای عطش است در بیابان
بیا به آن بی نهایتی فکر کنیم که جهان ما لکه آبیه کمرنگی می نماید در برابرش . . . !

                                                       We Are Here: The Pale Blue Dot
                                                                                    
                                                                                     
                                                                                 ....