شهریور ۰۸، ۱۳۸۴

مثل تن درخت
مثل تن دیوار
پیچیده . زمخت . بند بند
پنجره رو به سیاه سفید ها باز است
و مسخ شیرین تنهایه من
در سایه ها
سیاهها
سفید ها
مسخ شیرین تنهایه من
با
باکره صخره ها !!!!!0

۱ نظر:

حميـرا گفت...

سلام آرش عزیز
خسته نباشی. شعر زیبا و پر مفهومی بود.
شاد باشی