اسفند ۱۴، ۱۳۸۳

رهایم مکن.....ه

تو به آستان نظرم پرتو افکن
ای همیشه با من و تنها
و حضور عظیمت را با خود در این عاشقانه شروع
تلخ تکراری دیگر
یگانه می پندارم
الهی به امیدت چشم دوخته ام
ناروا خسته
به شرم مصلوب حادثه ها رهایم نکن
کیف .خابگاه . اکونومیک

هیچ نظری موجود نیست: