آنان که مرگ را سپر درد می کنند
آنان که مرگ را
درمان زخم چرکی یاس
آنان که مرگ را رویایی
آنان که مرگ را سپری
آنان که مرگ را خوابی کردند
.......................................
چه یاوه بود ماندن!1
می خواندم
چه یاوه بود ماندن
در روسبی سرای دیاری که زندگی
با هیاهو و کبکبه اش
مزد حقیر عمری افلاس و بردگی بود
و روح استوارم
مثل غرور شیری در زنجیر
می فرسود!1
....................................
((منوچهر آتشی))
۱ نظر:
che shere ghashngi!
ارسال یک نظر